Rhenium - ویکی پدیا / آلیاژهای رنیم

درباره فلز رنیوم خالص (دوباره) و آلیاژهای رنیم

رنیوم در 1925 توسط دانشمندان آلمانی به نام W. ناداک, THE. برگ و ایدا تاکه در برلین.

رنیم به این نام نامگذاری شد “راین”, نام لاتین راین. عنصر کمیاب است (فراوانی 4 ایکس 10 4 ppm در پوسته زمین) و به مقدار در هیچ سنگ معدنی وجود ندارد. این ماده در سنگ‌های معدنی حاوی مولیبدن یافت می‌شود که به راحتی می‌توان آن را بازیابی کرد. این فلز با احیای هیدروژن نمک پرهنات پتاسیم به دست می آید, از رسوب یون پرهنات بدست می آید (ReO4) – از محلول اکسید شده.

رنیوم فلزی نقره ای رنگ است که در برابر خوردگی و اکسیداسیون مقاومت می کند اما در هوای مرطوب به آرامی کدر می شود.. در اسیدهای نیتریک و سولفور محلول است. کاربردهای این فلز شامل استفاده از آن به عنوان یک عنصر آلیاژی با تنگستن است, آلیاژ حاصل از مقاومت الکتریکی بسیار بالایی برخوردار است و آن را برای رشته های الکتریکی مناسب می کند. رنیم نقطه ذوب بسیار بالایی دارد (3,180درجه سانتیگراد) و در ترموکوپل های با دمای بالا استفاده می شود, کنتاکت های الکتریکی و ترمیستورها. رنیوم یک فلز نسوز انتقالی سنگین با بالاترین مدول الاستیسیته در بین تمام فلزات نسوز است. (420 GPa). آلیاژهای رنیوم و رنیوم با نقاط ذوب بالا بی نظیر هستند, مدول الاستیسیته بالا و خواص مکانیکی عالی در دمای بالا. رایج ترین آلیاژهای حاوی رنیوم مولیبدن هستند 41% رنیوم (Mo41% Re) و مولیبدن 47.5% رنیوم (دوشنبه-47.5% Re).

داده های فوق فقط برای مقاصد اطلاعاتی است. ایگل آلیاژ مسئولیتی در قبال صحت این محتویات یا برنامه ها ندارد. نقشه های قطعه تمام شده ممکن است برای برون سپاری به شخص ثالثی ارسال شود.